Yalnız hissettiğin anlar olur, ara sıra düştüğün boşluklardan çıkış yolu ararken bulamayacağını düşündüğün anlar...

Çığlık atar duyuramazsın, duysalar da sevinç kahkahası sanarlar. Biri elinden tutsun istersin; zira düştüğün kuyu derin değildir henüz. Tutmazlar. Sen her geçen saat daha da gömülürsün o boşluğa, derinleşir aydınlıkla olan mesafen de, yaraların da...

Anlarsın o zaman, elinden kimse tutmayacak ve sen yaralarını kendi imkânlarınla sarmaya çalışacaksın. Ağlamayacak, içten içe yanacaksın derdine. Her geçen gün kaybolan aydınlığın umudunu köreltmesine izin vereceksin belki; ama korkma, belki de o kuyunun dibinde bir çıkış yolu bulursun.yusuf misali her karanlığın bir aydınlığı her çıkışın bir inişi ve umut daima vardır .

Hayatın sürprizlerle dolu olduğuna inan;yarının neler getireceği belli olmaz lakin elini tutmayan o insanları asla unutma.