BİN TESTANDIR ÇANAKKALE

   

Bir asker için mutluluk denen bir şey varsa Türk’lerle omuz omuza savaşmaktır diyebilirim. Fakir insanlardı, buğday kırığından yapılmış çorba en önemli yemekleriydi, sağlıksız su içerlerdi, toprak barınaklarda yatarlardı. Fakat en modern silah ve araçlarla donanmış düşmanlarına karşı aslanlar gibi savaşırlardı. Bu insanların kalplerinde sadece ulvi bir vatan sevgisi vardı. Ölüme onlar gibi gülümseyerek giden başka bir milletin ferdine rastlanamamıştır. (Alman Generali Mareşal Liman Van Sanders)

   

Erzincan’ın Kemaliye ilçesinin Oğuzlar Köyünden üç oğlundan Hasan’ını, Akif’ini, Mustafa’sını kendinden önce vatan uğrunda şehit veren, kendisi de savaşın başından sonuna kadar düşmanla can siperane çarpışarak aynı uğurda toprağa düşen Oğuz’ların destanıdır Çanakkale.

   

Bütün öğrencilerini vatan müdafası için cepheye gönderirken dünyada çocuklarının tek yadigarı olan biricik torununu, yaşı küçük olmasına rağmen diğer öğrencilere haksızlık olur endişesiyle cepheye  uğurlayan vatana gözünü kırpmadan feda eden Tıbbıye müderrisi  Rasih Efendi’lerin zaferinin adıdır Çanakkale.

   

İçinde bulunduğumuz savaş sıradan bir savaş değil çekileceğimiz yer kalmadı. Kaderimizin saati çalmıştı, ya yok olacağız, ya şerefimizle yaşayacağız. Müttefikler en güçlü, en modern silahlarıyla saldırıyorlar, onlara ancak canımızla karşı koyacağız diyerek göğsünü hiç düşünmeden vatan uğruna siper edebilenlerin destanıdır Çanakkale.

   

Savaşın yüksek bir meslek, bir ilim haline geldiğini idrak edemeyecek kadar aptal değiliz, fakat bu davetsiz misafirlerimiz savaşın asıl gıdasının kahramanlık, vatan sevgisi gibi maalesef ilkel kabul edilmeye başlanan duygularından aldığını bir türlü idrak edemeyen Batılı işgalcilere karşı verilen unutulmaz dersin adıdır Çanakkale.

   

Saldırganları sayıca ve teçhizat olarak kıyas edilemeyecek ezici çoğunluğuna rağmen, müttefik donanmalarının yüzlerce savaş gemisine rağmen, topuna, tüfeğine rağmen, Elindeki silahına süngü bulamayıp ağaçtan yapmış olduğu süngüyle düşmana karşı koyanların, hatta silah bulamayıp ağaç dallarını sivrilterek mızrak yapıp düşmanın üzerine korkusuzca atılanların, şehit düşen arkadaşının silahını kaptığı gibi ölüme koşar adım gidenlerin, şahadet şerbetini içmek için sırasını bekleyen adsız kahramanların destanıdır Çanakkale.

   

Bisküi ve çikolataya karşı otlarla ve ağaç yaprakları yiyerek açlığını susturmaya çalışan, jakoben iskarpinlilere karşı yarısı ayağından uçmuş ayağı çarıklıların, yalınayak, baldırı çıplak, karnı aç, bağrı yanık, sırtındaki elbisesi tiril tiril, amma imanın da zerre kadar leke bulunmayan kınalı kuzuların destanıdır Çanakkale.

   

Türk siyaset hayatında harpten sonra, Orgeneral Cevat Rıfat Atilhan’ın ifadesiyle;” harbin şan ve şeref hisleri üzerine yangından kaçırılan mal gibi çullanıp oturdular” diye vasıflandırdığı müstesna siyasetçileri o namusait şartlarda  



Amerikan mandasını kabul etmeliyiz diyenlere karşı durarak; “Tarihe erkekçe öldüler diye de mi yazdıramayız” diye isyan eden yüreklilerin destanıdır Çanakkale.

   

Bu kuşak vatanından başka sevgili bilmemiştir dedirten, ülkesine, milletine, dinine, bayrağına kara sedalara tutulmuşçasına vurgun olan sevdalıların destanıdır Çanakkale.

   

Hiçbir devlet şerefimizden ve cesaretimizden büyük değildir diyen cesur ve kahraman milletimin ruhudur Çanakkale.

   

Ölüm; ölümü hiçe sayanlara yenik düştü diye tarihe kayıt düşüren kahramanların destanıdır Çanakkale.

   

Şu kopan fırtına Türk ordusudur Ya Rabbi

   

Senin uğrunda ölen ordu budur Ya Rabbi

   

Taki yükselen ezanlarla müeyyed namın

Galip et, çünkü bu son ordusudur İslam’ın

                                                                                 Yahya Kemal Beyatlı

Diyerek yalvaran mübarek insanların yakarışına karşılık bulduğu zaferin adıdır Çanakkale.